Home
Prezentacje
Wspomnienie
Źródła
 
Home
Oceny: / 41
KiepskiBardzo dobry 
18.09.2010.

 

Maria WOŹNICA  

 

 

Aspirant PP Michał Łuczak

 (1896 - 1940)

Urodził się 19 września 1896r. w Kaliszkowicach Kaliskich pow. Ostrzeszów. Był synem Antoniego i Józefy z domu Rokicka. Miał czterech braci i jedną siostrę. W wieku 16 lat wyjechał do pracy do Niemiec. Początkowo przez 4 miesiące, od 14 stycznia 1913r., pracował w walcowni Neu-Oberhausen w Borbeck[1], następnie przez 2 miesiące w sklepie budowlanym w Frintrop. W czerwcu 1913 r. przeniósł się do kopalni Oberhausen, gdzie pracował do 24 września 1916 r.

Do służby wojskowej powołany został 27 września 1916 r. Służył w marynarce w niemieckim mieście portowym Kiel (Kilonia)[2] do dnia 30.12.1918r. W lutym 1919r. został powołany do Polskiego Wojska, do 14 Pułku Artylerii Lekkiej w Bydgoszczy.

W odrodzonej ojczyźnie wstąpił do Policji Państwowej i w 1920 r. rozpoczął pracę na posterunku w Ostrzeszowie, później w Opatowie. W lipcu 1921r. został przeniesiony do policji w woj. wołyńskim, najpierw w powiecie dubieńskim na posterunku Mizocz[3], a od 1924 do 1930 roku pełnił służbę w Klewaniu pow. Równe[4]. Następnie został przeniesiony do woj. poznańskiego, gdzie od 26 listopada 1930 r. podjął służbę na posterunku w Laskach. Zamieszkał z rodziną w domu pana Fiołki – znanego organomistrza (obecnie właścicielem tej posesji jest pan Stefan Drzazga, ul. Główna). W dniu 1 lutego 1937 r. otrzymał awans do stopnia starszego posterunkowego.

W pierwszym dniu wojny, jak pozostali policjanci okręgu poznańskiego, otrzymał rozkaz ewakuacji w kierunku Warszawy, natomiast rodzina ewakuowana została do Przemyśla. Po wielu dniach tułaczki, wraz z innymi policjantami, znalazł się na terenach zabużańskich, gdzie został aresztowany przez sowieckiego okupanta i trafił do obozu o obostrzonym rygorze w Ostaszkowie. Tam w bardzo trudnych warunkach mieszkaniowych i niedostatecznym wyżywieniu, przebywał do kwietnia 1940 r.

Jego los oraz ponad 6300 innych funkcjonariuszy został przesądzony 5 marca 1940 r., kiedy to na podstawie decyzji Biura Politycznego KC ZSRR, wszystkich więźniów ostaszkowskiego obozu skazano na karę śmierci przez rozstrzelanie. Dla obozu ostaszkowskiego Zarząd NKWD przygotował 64 listy zbiorcze z poleceniem wyprawienia więźniów do Kalinina. Nazwisko Michała Łuczaka widnieje na liście transportowej NKWD nr 038/1 z dnia 20 kwietnia 1940r. pod pozycją 97.

Wraz z pozostałymi skazanymi na śmierć był transportowany pod zbrojną eskortą wagonami więziennymi do Kalinina (obecnie Twer). Stamtąd karetką więzienną do budynku Zarządu obwodowego NKWD, gdzie w wygłuszonej celi piwnicznej został zamordowany strzałem w tył głowy. Zwłoki przewieziono samochodami ciężarowymi do odległej o 32 km miejscowości Miednoje, gdzie zasypane zostały w jednym z 25 dołów śmierci.

Po wielu latach milczenia, grupy ekshumacyjne zlokalizowały w 1991r. doły śmierci, a w roku 1995 przeprowadziły ekshumację całościową. W 2000 roku zbudowano Polski Cmentarz Wojenny w Miednoje. Na ścianie pamięci z nazwiskami wszystkich ustalonych 6311 ofiar zbrodni figuruje również nazwisko Michała Łuczaka.

Postanowieniem Prezydenta RP z 5 października 2007r. został awansowany do stopnia aspiranta PP.

 

Cześć jego pamięci!

 

Michał Łuczak jako marynarz

 

Michał Łuczak jako policjant w Laskach

 

Dane o rodzinie:

żona: Helena z d. Bielska

          ur. 1900r. w Biskupicach pow. Ostrzeszów,

          zm. 1958 r. w Nowej Soli

syn: Marian Romuald

        ur. 1929 r. w Klewaniu, zm. 1986 r. w Ostrzeszowie

syn: Walerian

        ur. 1930 r. w Ostrzeszowie, zm. 1979 r. w Mikorzynie

syn: Tadeusz

        ur. 1933 r. w Laskach, mieszka w Nowej Soli

córka: Sylwia

        ur. 1939 w Laskach, zm. 1940 r. w Przemyślu

 

Policjanci z powiatu kępińskiego zamordowani w Twerze w 1940 r.:

1)           post. PP Władysław Bajer ur. 1909r. w Baranowie – ostatnie miejsce pracy: post. PP Bralin;

2)           post. PP Stanisław Banaszak ur. 6.11.1883r. w Szlachcinie – ostatnie miejsce pracy: post. PP Kępno;

3)           post. PP Piotr Bresiński ur. 3.12.1884r. w Nacławiu – ostatnie miejsce pracy: post. PP Kępno;

4)           st. przod. PP Kazimierz Eitner ur. 6.02.1888r. w Gostyniu – ostatnie miejsce pracy: komdt. post. PP Rychtal;

5)           st. post. PP Marcin Fajfer ur. 11.10.1887r. Dakowy Mokre - ostatnie miejsce pracy: post. PP Kępno;

6)           st. przod. PP Karol Gendoszek ur. 19.10.1886r. w Pięczkowie - ostatnie miejsce pracy: sekr. Komendy Pow.  PP w Kępnie;

7)           post. PP Tomasz Jankowski ur. 03.1896r. w Buczałach – ostatnie miejsce pracy: post. PP w Grabowie pow. Kępiński;

8)           przod. PP oraz SG Jan Kijanowski ur. 14.12.1885r. w Sielcu – ostatnie miejsce pracy: komdt. post. PP Opatów;

9)           st. post. PP Michał Łuczak ur. 19.09. 1896r. w Kaliszkowicach Kaliskich – ostatnie miejsce pracy: post. PP Laski;

10)       st. post. PP Jan Ogrodowicz ur. 21.12. 1889r. w Bugaju – ostatnie miejsce pracy: post. PP Opatów;

11)       post. PP Andrzej Tyczyński ur. 29.11. 1895r. w Gostkowie – ostatnie miejsce pracy: post. PP Kępno;

12)       post. PP Leon Walaszczyk ur. 06.04. 1911r. w Szczytach – ostatnie miejsce pracy: post. PP w Słupi pow. Kępno.

 


[1] Dolna Saksonia (Północne Niemcy)
[2] Kilonia (niem. Kiel) – miasto na prawach powiatu w Niemczech, stolica kraju związkowego Szlezwik-Holsztyn (Schleswig-Holstein).Kilonia leży nad Zatoką Kilońską w południowo-zachodniej części Morza Bałtyckiego. Jest jednym z większych portów na Bałtyku i jednym z większych w Niemczech. Pod Kilonią znajduje się wejście do Kanału Kilońskiego, łączącego Morze Bałtyckie (Zatoka Kilońska) z Morzem Północnym (u ujścia Łaby).
[3] Mizocz - osiedle typu miejskiego na Ukrainie w rejonie zdołbunowskim obwodu rówieńskiego, na Wołyniu. W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Mizocz w powiecie dubieńskim, a od 1 stycznia 1925 r. w powiecie zdołbunowskim województwa wołyńskiego.Leży w malowniczej okolicy gór Dermańskich. W okresie międzywojennym byłą tu Strażnica KOP-u oraz szkoła dla podoficerów niezawodowych w I Brygadzie przy 11 batalionie. W październiku 1942 r. Niemcy dokonali tu masowych zbrodni zabijając Żydów w czasie likwidacji miejscowego getta. W eksterminacji Żydów pomagała policja ukraińska. W Mizoczu i okolicy z rąk nacjonalistów ukraińskich zginęło wielu Polaków. 3 i 4 listopada 1943 po zajęciu przez UPA miasteczka, Niemcy spalili w okolicy 3 wsie ukraińskie i zbombardowali upowski szpital. 28 listopada 1942 roku urodził się tam Jonasz Kofta.
[4] Klewań - osiedle typu miejskiego na Ukrainie (Wołyń), w obwodzie rówieńskim. Położona na wzgórzu nad Stubłą. W II Rzeczypospolitej Klewań należał do powiatu rówieńskiego województwa wołyńskiego. Przed II wojną światową obok stacji kolejowej znajdowało się największe na Wołyniu letnisko, goszczące latem kilkuset gości. Klewań liczył wówczas 1,3 tys. mieszkańców, głównie Żydów.